- De 'perfecte' campervan is gekozen & gekocht! We kunnen op reis..!

Hi there!

Daar zijn we weer eens met een nieuwe update, maar het is alweer zo'n lange tijd geleden.. Waar te beginnen.. 

Om te beginnen maar eens terug naar Perth, waar we onze campervan dan na lang zoeken toch uiteindelijk hebben gevonden. Ik denk dat we er toch wel een stuk of 30 (niet gelogen!) hebben bekeken. Omdat je met een budget zit wat inhoudt dat het niet te goedkoop hoeft te zijn, maar ook niet te duur mag uitvallen hebben we een lijst opgesteld van waarvan wij (zonder enig motorisch verstand) vonden dat een campervan aan moest voldoen. Een aantal punten hieronder;

- Niet teveel kilometers (Alles boven de 250.000 kilometer valt af en zodoende konden we er al zo'n 5000 op internet overslaan).

- (Bijna) geen roest. 

- 2e batterij, omdat we toch onze spulletjes willen kunnen opladen.

- Solar shower (toen wisten we nog niet, dat je die nieuw in de winkel kunt kopen voor nog geen 20 dollar).

- Motorisch & technisch nagekeken (en dan wel met de papieren erbij van de garage, want een gros reizigers heeft de neiging dit zelf te doen om de kosten te besparen.. En dat is waar het dan fout gaat als je dan ook geen verstand van hebt).

- Nieuwe bandjes.. Wel zo fijn!

- Een ingebouwd kookstel. 

- (Bijna) geen deuken (Maar helaas kwamen er achter dat 95% van de campers dan al afvalt.. En waarom? Is het een mode om deuken in je auto te hebben)?

Dus afijn, wij op zoek en nog vol goede moed in de race om zo snel mogelijk een degelijke auto te vinden waar we onszelf van zuid naar noord mee konden vervoeren (een ruime 6000 kilometer).

En zoeken hebben we gedaan! Elke website en elk papier wat we tegenkwamen hebben we afgezocht. Verschillende hebben we bekeken en na 10 auto's bekeken te hebben kwamen we een busje tegen wat ons wel wat leek. 

Hier hebben we dan uiteindelijk dan ook een bod op gedaan en waren we bijna in bezit van ons eigen scheurmonster. Maar… Op de dag, dat we eigenlijk alles gingen overzetten werden we gebeld.. Dat ze nog iemand anders tegen waren gekomen en daar een beter bod van hadden gekregen.. Het eerste wat wij dachten was gelijk; 'Wat krijgen we nou'?! We hadden geboden en ons bod was geaccepteerd. Dus heb ik nog even "vriendelijk" terug gebeld en gevraagd hoe het met hem ging. Dit met de vraag of hij wel mentaal in orde was en waarom ons bod (wat al geaccepteerd was) ineens niet meer gelde.. Naja, om alles eventjes kort samen te vatten.. We moesten maar hetzelfde bedrag of zelf hoger bieden om alsnog de auto te kunnen krijgen. We hebben hem "vriendelijk" het beste gewenst en daarna zijn we opzoek gegaan naar onze andere "nieuwe" scheurijzer (We hadden natuurlijk beter kunnen weten.. Het waren Fransen.. Tsja, niets aan te doen.. No Offence by thé way Stephane, if you're reading this (met een vertaalmachine)! You're a great dude! And we're looking forward again to your awesome cooking and the best wine of course! :-) Stephane wordt ons volgende uitstapje naar het pittoreske Frankrijk waar we ons even goed in de watten gaan laten leggen. 

In ieder geval.. Na weer eens een dozijn auto's bezocht te hebben kwamen we toch wel aardig in de stress. We zaten op dit moment in een hostel waar we elke dag vriendelijk 70 dollar moesten betalen om er weer een nachtje te mogen blijven. Op zich is dat niet zo erg, maar na 3 weken wordt zoiets toch wel een duur grapje. Onze stemming werd ook al aardig minder en Perth hadden we op dat moment toch ook al wel gezien. Gelukkig kwam toen die ene dag. We gingen (Zoals elke dag) weer achter de computer om op zoek te gaan naar onze nieuwe reisgenoot. En die dag hebben we er toen een gezien die redelijk aan ons lijstje voldeed en de volgende dag kregen we er nog eentje die nog zelfs beter was. Nu was het alleen nog de kwestie van kiezen.. En zoals bij elke relatie.. Maikel wou de eerste en Franciska wou de tweede. Dan maar de campers naast elkaar vergelijken. Maar wat de ene wel had, had de andere weer niet en visa versa.. Met andere woorden drama! Nu moet ik (maikel) even aan vaders denken met een stelling die volgens hem altijd opgaat.. Zoiets met "het nekje" en "het hoofd".. en dat "het hoofd" altijd met "het nekje" meegaat.. Ik neem aan, dat jullie de rest in kunnen vullen. 

We hebben voor de Mazda E2000 (uit het jaar 1999, wat dus eigenlijk de Mazda E1999 had moeten zijn) gekozen. Gekocht van een vrolijk, gezellige en altijd kater hebbende Ierse gast. Hadden we al verteld, dat ie klein was? Hij was klein! Behoorlijk klein voor een vent van 29. Dat terzijde, hebben we de auto gekocht en overgezet naar een andere staat (incl. 6 maanden verzekering en 12 maanden road assistance). En het mooie van alles is dat het allemaal, ongeveer, plus minus in ons budget paste.. We hebben de auto helemaal van top tot teen gereinigd, want meneer uit Ierland was niet de schoonste………. 

En toen konden we op pad! 

En dan begint het.. We waren ook nog op zoek naar een tijdelijk baantje in (of net buiten) Perth om toch nog even een extra zakcentje mee te nemen naar het noorden. Maar ons grote probleem toen was het overnachten. We zaten nu met een campervan. In een grote stad. Zonder camperplekken..?! Probleem! Dus zijn we de eerste nachten gaan staan op parkeerplekken voor gewone huizen. Lekker spannend! Elke auto aanhoren als een politieauto die even op je raampje komt kloppen om te vragen of je als de sodemieter op een camping wilt gaan staan (en laten we het fijne bonnetje met de waarde van 200 dollar niet vergeten). 

We hebben het zo 4 dagen gedaan, waarna we toch maar besloten hebben om iets noord boven Perth te gaan staan.. Op een camping weliswaar. Een camping waar er geen plek meer is, dus dat je alsnog weer op een parkeerplek komt te staan, maar er dan nog wel even 25 dollar per nacht voor wilt betalen.. Het heeft iets.. Alle mensen die langs rijden en je aankijken, omdat jij daar zit op een parkeerplek met een waslijn vol met kleren en net de afwas aan het doen bent. Ideaal!

Ook in Wannaroo (want daar zaten we nu) konden we eigenlijk geen werk vinden. Het vervelende van (alle) Australiers is, dat ze vriendelijk tegen je zijn, je gegevens aannemen, zeggen dat ze je gaan terugbellen en nooit meer iets van ze hoort!

Dan kan je dus twee dingen doen die eigenlijk op hetzelfde uitkomen. Je kan 1: Gelijk verder zoeken of 2: Alsnog weer een keer langs gaan en dan te horen krijgen, dat ze toch op dit moment geen werk hebben (maar als ze dat in de toekomst wel hebben, je gelijk zullen bellen….. Tuurlijk…). 

Dus na een week in Wannaroo zijn we dan toch echt maar vertrokken richting het noorden. We zijn eerst landinwaarts gegaan om de kleine dorpen af te reizen (waarvan op internet stond, dat het meloenen seizoen was geopend).

Helaas blijkt zo'n dorpje maar 10 huizen te zijn en een boerderij waar ze helemaal niemand nodig hebben. Zo hebben we dus een hele stoet aan dorpen gedaan zoals; Moora …………………… tot dat we aankwamen in Geraldton. Een leuk zeestadje waar het met bakken uit de hemel naar beneden kwam. Hadden we in Wannaroo trouwens ook al eens meegemaakt; die bakken met water, maar toen kregen we er ook nog eens golfballetjes van ijs erbij.. Klinkt niet echt fijn als je onder een ijzeren dak in de campervan 'probeert' te slapen.. 

In Geraldton hebben we ook onze eerste 'gratis' camping bezocht. Het was even rijden en de eerste dag zijn we grandioos mis gereden, waardoor we ergens in de bossen hebben moeten overnachten (sorry pappa's, zullen het niet meer doen).. 

Gelukkig hebben we het de 2e dag wel kunnen vinden en hebben we daar een week heerlijk gestaan! Heerlijk rustig met een spetterende sterrenhemel waar we uren naar konden kijken. Alles is zoveel helderder dan in Nederland. 

We hebben hier een week gestaan en een beetje in Geraldton rondgekeken, voordat we vertrokken naar Carnarvon. Carnarvon staat op het internet bekend als het Fruit- en groenteparadijs waar zoveel werk is, dat iedereen er terecht kan. Internet kan zoveel zeggen, want toen we aankwamen was er in Carnarvon bijna geen groente of fruit te vinden (behalve groene bananen) en dat terwijl het dorp overspoeld wordt door mensen zoals wij die ook via Internet geloofden dat hier werk genoeg was. Gelukkig stonden we op een vriendelijke camping, kwamen we allemaal oude bekenden tegen (van ons hostel in Perth en was er als extraatje ook nog eens gratis internet. We zijn dus gelijk op zoek gegaan naar onze volgende bestemming en hebben besloten om eerst maar eens terug de natuur in te duiken. Zo gezegd en zo gedaan. En 2 dagen later zijn we vertrokken richting Exmouth. In het begin hadden we ook nog een Taiwanees meisje met ons, maar omdat zij onder tijdsdruk zat om in Broome te komen. Is zij alvast doorgereisd naar Fitzzroy Crossing. Hier zullen we dan later ook een nachtje overnachten als we eenmaal daar langskomen. 

We zijn vanuit Carnarvon eerst vertrokken richting 'Coral Bay'. Een toeristendorpje aan een baai waar grote riffen koraal tot aan de kust groeien. Een ideale plek om te snorkelen met prachtige vissen, wilde dolfijnen, schildpadden, rifhaaien, roggen en nog veel meer. We hadden er ontzettend veel zin in en het zag er prachtig uit toen we aankwamen. Het was een grote toeristenattractie, maar wij kwamen alleen voor de natuur onder het water. Maar het was ons niet gegund.. We hebben de eerste dag wel wat kunnen snorkelen (het was alleen al laat toen we aankwamen), maar daarna verdween de zon achter de wolken, begon het te regenen en kwam er ook nog eens een gure, koude wind bij. Weg ideaal snorkelparadijs… Het water is zelf ook behoorlijk koud en de regen en wind maken het er niet beter op. Maar om dat de wind erbij kwam werd de zee wilder en was het gevaarlijker om te snorkelen vanwege de stromingen. We hebben het nog wel gedaan, maar met mate.. Niet te ver vanaf de kust en altijd elkaar goed in de gaten houden.. De volgende dag zijn we daarom, maar gelijk doorgereden naar Exmouth om te kijken of we daar beter weer hadden om te snorkelen (domme zet).. 

Eenmaal in Exmouth aangekomen zijn we gelijk doorgereden naar het National Park om te kijken of daar nog campingplaatsen over waren (in het NP mogen een paar mensen kamperen, maar vol=vol). Helaas hadden wij die dag geen geluk en moesten we terug richting Exmouth om daar een nacht door te brengen. De volgende ochtend zijn we MEGA vroeg opgestaan en gelijk terug naar de ingang van het NP gereden (ik denk, dat we de eerste waren). En gelukkig was er die dag wel plaats voor ons bij 'Tulki Beach'. Alleen het weer.. Dat was niet veranderd.. In tegenstelling toen we die dag het National Park ingingen waaide het zo hard, dat men gezandstraald weer het strand af kwam lopen. We zijn die dag dus maar de omgeving gaan verkennen in plaats van het koude water in te gaan. Een beetje lopen is namelijk ook weer eens wat anders voor ons. Exmouth NP ligt trouwens achter een grote heuvelrug waar het uitzicht spectaculair was. Het was even hobbelen en zweten om boven te komen met onze achterwiel aandrijving, maar als je maar lang genoeg in jezelf zegt dat het een 4wheeldrive is dan kom je er vanzelf. De volgende dag was het weer zoals verwacht… nog slechter geworden.. Heerlijke regen en een fijne ijskoude wind heeft ons na een korte strandwandeling de auto in laten stappen en ons laten rijden totdat we bij Tom Price (Een mijndorp) aankwamen. Het was die dag nationale feestdag in Australie, maar gelukkig waren alle winkels in Tom Price gewoon open. Ook konden we onze gasfles gelukkig die dag weer bijvullen. Deze was 2 dagen ervoor leeggeraakt en dat kookt niet echt zo makkelijk..

Vanaf Tom Price zijn we gelijk doorgereden richting het Karijini National Park. Tom Price is namelijk precies hoe je een mijnplaats kunt verwachten. Vies (Rode blubber overal), druk met mijners (Jonge gasten die graag leven op alcohol, terwijl het daar niet te betalen is) en vol met grote vrachtwagens. Dus we zijn een eindje verder gereden om net voor het NP te stoppen en op een uitkijkpunt te overnachten. Ondanks dat het regende, echt rete.. Excuses.. Behoorlijk! koud was en we behoorlijk en dus letterlijk in de wolken zaten was het een vreemd, maar gaaf gevoel en uitzicht. Na eerst verkleumd en doorweekt in de campervan te hebben geslapen. Werden we schitterend wakker om de wolken langs ons en de bergen te zien trekken. Hadden we trouwens vorig jaar in Indonesië ook al een keer mee gemaakt, maar deze was beter! Ken je  omgeving van Lord of thé Rings? Jep? then I rest my case.. 

Eenmaal aangekomen in Karijini NP zijn we eerst even gaan kijken bij de camping of er nog plaats was. De vrijwilligers van het NP konden ons gelijk vertellen, dat ze nog bijna elke plaats over hadden. Door het slechte weer waren namelijk de meeste al vertrokken en was iedereen zo slim geweest om deze slechte weersomstandigheden te vermijden.. Wij natuurlijk niet! Ondertussen waren wij al zo gewend aan het ontbreken van de zon, dat we dachten dat we er nog wel een aantal dagen zonder zon konden hebben. We hebben snel een nacht geboekt en zijn gelijk de omgeving bekeken. We hebben eerst een wandeling gedaan door een Ravijn wat dicht in de buurt lag. We moesten wel een lange afdaling maken (wat op zich niet zo erg is.. Tot dat je terug moet..) Daarna zijn we op pad gegaan naar het volgende ravijn, maar moesten daarvoor wel even 24 kilometer over een zandweg rijden. En laat het nou net 2 weken lang geregend hebben.. Pff, wat een drama. Lekker glijden en stuiteren over zo'n weg is gaaf, maar niet als dat met een auto is die we net een paar weken eerder hebben gekocht. Toch zijn we er (1,5 uur later) gekomen en hebben daar eerst rond gelopen en daarna nog even lekker "gedoucht" onder de plaatselijke waterval. We moesten echt op dat moment, want we hadden toen al 6 en een halve dag geen douche meer gezien en dan wordt je toch een beetje vies van elkaar..

De volgende dag zijn we nog gaan zwemmen in een meertje onderaan een waterval (je moet wat als je al 5 dagen niet gedoucht hebt) Kristalhelder water met een schitterende omgeving alleen hoeven we jullie niet te vertellen dat het water behoorlijk koud was. We hebben er denk ik een kwartiertje in gezwommen en zijn toen snel ons gaan opwarmen in de zon toen we terug boven waren uit het ravijn. Daarna zijn we snel richting Port Hedland gereden. Eerst nog even snel duur tanken bij een Roadhouse (anders werd het duwen) en na een middag rijden kwamen we bijna aan bij Port Hedland. Maar om de kosten een beetje te drukken hadden we besloten om voor Port Hedland te overnachten bij een boerderij. De boerderij lag een tiental kilometer vanaf de snelweg, maar we hadden het al vaker gedaan (over een onverharde weg rijden) dus we dachten we zijn er zo.. Fout, fout en nog eens fout.. We moesten door een stromende rivier en daarna door een blubberige weg die vol met water lag. Ondertussen zaten we al halverwege dus hebben we besloten om toch maar door te rijden. Eenmaal aangekomen hebben we eindelijk weer echt kunnen douchen. Heerlijk! De kleren eens goed gewassen en daarna lekker gegeten. 

De volgende dag. Op gestaan en weer op tijd vertrokken, omdat we Port Hedland over wouden slaan en gelijk door wilden naar Broome.. En daar komt die 'Fout, fout en nog eens fout eens goed terug. Vol goede moed waren we vertrokken om moedig de blubberige weg en rivier te trotseren. En het ging goed.. Heel goed zelf. Een beetje glijden, goed bijsturen en vooral niet te veel gas geven leek ons heel goed te gaan tot die laatste plas met water waar we nog langs moesten. We stonden even stil en gingen er met zo'n 30 km p/u door heen en op het einde ging het fout……. We gleden van het midden af naar de linkerkant en gleden zo de zijkant in. Vast! Daar stonden we dan beteuterd naar elkaar te kijken. Probeer eens zachtjes achteruit.. Nee, dat gaat niet.. Vooruit? Nee, ook niet.. En nu? Euhm, vast?!

Daar stonden we dan 8 kilometer vanaf de boerderij en 2 kilometer vanaf de snelweg. In het water aan de zijkant van de weg met de linker achterband in de blubber. Er zat maar een ding op en dat was graven en graven en nog eens graven. Lekker terug naar je vierde levensjaar toen je dit je grootste hobby was, maar nu zoveel jaar later vonden we het vreselijk. Ook het water hielp niet echt mee.. Met elke laag blubber die je weg haalde kwam er gewoon braaf weer een nieuwe lading bovenop. 

Zo zijn we 3 uur lang bezig geweest om de bus uit te graven en de blubber op te vullen met stokken om zo weer grip te kunnen krijgen. Maar het hielp niet en ondertussen zakte de bus langzaam maar zeker verder weg in de heerlijk zachte blubber. Op een duur hebben we toch op moeten geven en zijn we richting de snelweg gelopen om hulp te halen. En juist als je ze niet wilt tegenkomen.. Kom je ze tegen.. 4 aboriginals in een 4WD (Aboriginals zijn niet zoals je over ze leest in boeken. Ze kunnen zich niet echt handhaven in de maatschappij en gebruiken die reden om overmatig te drinken lees; de hele dag). Zodoende zat er ook in deze auto een aboriginal die ondanks het 12 uur was in de middag, zijn woorden niet meer kon uitspreken. Zelf nadat Franciska verschillende keren gevraagd had wat hij nou zei bleef het maar gissen wat hij bedoelde. Gelukkig was de bestuurder broodnuchter en bood ons een zeer goede hand samen met zijn 45 cm lange vriend (ook wel een kapmes genoemd). Franciska was er niet helemaal gerust op en zag in verschillende visioenen al bebloede taferelen voor zich, de zich het geluk zijnde niet in werkelijkheid hebben vertoond. Na een touw snijden, een kabel maken en een beetje trekken met de 4WD stond ons maatje weer op het droge. 

Daarna moesten we alleen nog een andere hindernis tegemoet. De aboriginals kwamen namelijk vanaf de andere kant en konden ons vertellen, dat door de regen de rivier was gestegen en dat het niet makkelijk was om er door heen te komen. 

Gelukkig waren ze niet te beroerd om ook nog even een stukje mee te rijden tot aan de rivier.. De rivier, het einde van deze "weg" (tussen aanhalingstekens, want een weg kon je het niet meer noemen) zag er deze keer voller uit. We hebben er 40 meter voor gestaan en toen maar besloten om er gewoon door heen te vliegen. Niet te hard, maar vooral ook niet te zacht, want als de motor uit zou vallen als we er in zouden staan dan, dan… Niets eigenlijk. Dan stonden we gewoon weer stil, maar dan werden we ook nog eens even lekker koud gewassen. Een fijne gedachte dus met al onze diepste hoop (en hopend, dat de auto ineens een 4WD zou zijn) zijn we er door heen gegaan. Erin met 30 km en daarna stotterend de rest. Wel leuk om eens mee te maken, dat het water via de portieren naar binnen komt. De motor zal daar op dat moment vast anders over gedacht hebben. Gelukkig hebben we het eigenlijk gewoon goed gehaald en was de auto ook nog stiekem een beetje gewassen. Yeah! Daarna nog even naar onze vrienden de aboriginals gezwaaid en gelijk doorgereden naar Port Hedland.

Helaas hebben we nadien geen foto's gemaakt, want de oranje-rode modder stond ons eigenlijk best goed (van top tot teen)!

Eenmaal in Port Hedland aangekomen hebben we ons eerst even op een hamburger met frietjes getrakteerd. Na al die inspanningen van die ochtend mocht er natuurlijk ook wel iets tegenover staan.

Toen hebben we ook maar besloten om die nacht daar te blijven en te overnachten op een camping. En absoluut geen goedkope, maar we hadden eigenlijk geen keuze. Alles was vies (echt bijna alles). En een douche zou ons ook niet misstaan op dat moment. 

De volgende dag snel weg! Duur, duurder etc.. Niets voor ons, tenminste niet met ons budget en dus op naar Broome. Een lange rechte weg waar niet te zien is behalve dorre struiken langs de weg. Deze weg ligt namelijk naast de 'Great Sandy Desert', maar helaas hebben we geen zandduinen gezien. Leuk ons wel leuk om daar eens flink vanaf te rollen!

Onderweg hebben we weer een goedkope camping opzocht! Eentje die gratis is zijn altijd de beste! En de volgende middag na een 'klein' ritje van 200+ kilometer, kwamen we aan in Broome.. Eindelijk! Het weer was veranderd van 'koud en slecht' naar 'warm en goed'! Dus hebben we eerst even eten gehaald en daarna het strand bekeken. Zag er niet slecht uit. In tegendeel het zag er zeer goed uit! We zouden er eerst nog even een dagje mee wachten, want op dat moment was een goedkope camping wel belangrijk. We zijn er aantal afgereden, maar echt vrolijk werden we er niet van. Pas toen we 20 kilometer vanaf Broome zaten, kregen we een fijne camping voor een redelijke prijs (een boerderij, maar met een fatsoenlijke weg). Hier hebben we een week geboekt en zijn de volgende dag op zoek gegaan naar zon, zee & strand. En dat hebben we gevonden..

We hebben ondertussen alweer een kleurtje gekregen en zijn nu weer begonnen aan onze zoektocht naar een extra zakcentje. Is alleen niet zo makkelijk, want met deze gedachte van "zon, zee & strand + werk" zijn een heleboel backpackers naar Broome vertrokken. 

Op dit moment:

Staan we in Broome tussen 100 andere backpackers. Klaagt iedereen dat er geen werk is. Is het weer heerlijk (behalve gisteren, want toen was het bewolkt). Zitten we elke dag bij de Mac voor internet-->werk, maar dan zonder de hamburgers. Zitten we ook iedere dag op het strand (en dat is nou het mooie van Australie.. Gewoon met z'n allen met de auto het strand op crossen). Stoppen wij met typen, gaan we de foto's snel bewerken en straks weer naar het strand om ons verder te bruinen..

Cheers!